Uit de kunst

Terwijl Van Dale nog volop bezig is met de verkiezing van hét woord van het jaar 2014, weet ik de uitslag voor 2015 al: slurpshirt . Tussen al het gedraaf voor de laatste Sinterklaaskadootjes is er gelukkig altijd nog net tijd om snel iets te passen. Tot het laatste moment wachten voor de feestdagen is tenslotte onverstandig,   en her en der kwakkelt de uitverkoop al. Hoewel de mode de nogal lompe normcore schijnt voor te schrijven, hangen de winkels vol met veelkleurige pailletten, dunne schitterbreisels en soepele stoffen met glanzende coatings. De little black dress die ik aanschiet bevalt me, maar vergt duidelijk meer voorbereiding dan mijn dagelijkse kloffie. "Een slsllpsjst", beaamt de behulpzaam meekijkende verkoopster. Ze moet het drie keer herhalen voordat ik het versta. Een slurpshirt , het blijkt een strakke onderjurk à la Madonna in de jaren tachtig. Zelden heb ik een betere benaming gehoord, maar de beelden die het oproept maken dat ik een aanschaf

Plaatselijke achterklap wil dat het middelpunt van de Alkmaarse kruimelcriminaliteit zich langs de Hoornse vaart bevindt. Rond de betreffende boten, niet eens echte woonboten maar verloederde plezierjachten, is het dag en nacht bedrijvig. Illegale roesmiddelen, zelfgestookte Viagra en een heel scala van-de-vrachtwagen-gevallen waren; ik kan me maar al te goed voorstellen dat het hier van eigenaar wisselt. Molens langs de Hoornse Vaart Uit misdaadseries en detectiveromans is mij bekend dat Amerikaanse gangsta's hun verdiensten investeren in bling en enorme, benzineslurpende suv's met getinte ramen en state of the art geluidsinstallaties. De Russische georganiseerde misdaad schijnt een voorkeur te hebben om hun Dom Pérignon rosé 1959 uit de Louboutin-pumps van hun minnaressen te drinken, gezeten onder kroonluchters van flonkerend zalmroze kristal. Dus toen er op een dag allerhande bouwmaterialen aan de kade werden afgeleverd ging mijn verbeelding volledig met me aa

Opzettelijk of niet, soms rijmen kunstwerken zo mooi dat je het beeld-alliteratie zou moeten noemen. In de zeventiende eeuw gold het weergeven van de plooien en lichtreflecties van een glanzende satijnen jurk als tour-de-force . Gerard ter Borch was er een meester in. Gerard ter Borch, de vaderlijke vermaning. Amsterdam, Rijksmuseum De hofschilder van het belle epoque , John Singer Sargent, ging voor de overtreffende trap in zijn portret van de dames Wyndham uit 1899: gehuld in een golvende zee van satijn hebben de drie gezusters zich bevallig over de sofa gedrapeerd.  John Singer Sargent, de gezusters Wyndham. New York, Metropolitan Museum De fotograaf Horst P. Horst maakte in 1950 een beeldrijm van een model in een satijnen jurk van Balmain, staand voor het portret van de gezusters Wyndham Horst P. Horst voor Vogue, 1950. Model in jurk van Balmain