De dagelijkse tobberijen: een World Press-foto in Middenmeer



Vaak voorkomen doet het niet met de huidige multitaskende mobiele telefoons, maar er zijn van die momenten dat je het diep betreurt dat je niet snel een foto kunt maken. Vanmorgen was er één van. In mijn nieuwe auto waarmee ik concurreer met alle vierdeurs pickup trucks die hier in de omgeving de voorkeur genieten denderde ik langs het bordeel in Middenmeer. 

Club 4 Pleasure: de naam die in pooierchique gouden letters op zwarte markiezen staat wisselt zo’n beetje iedere twee jaar. Een bordeel in dit troosteloze, altijd winderige gat dat na de inpoldering van de Wieringermeer uit de grond werd gestampt is een fenomeen dat me blijft verwonderen. Ingeklemd tussen het partycenter aan de ene kant en de bakker, de slager en de naaimachinehandel aan de andere ligt de door zieltogende bloembakken geflankeerde ingang in het zicht van gans het dorp. Voor het oog van de andere leden van de landbouwcoöperatie, de dominee van de Ontmoetingskerk en het lieve meisje van de buren lijkt me dat spitsroeden lopen voor elke verlangende boerenjongen.

Er is dan ook zelden enige activiteit waar te nemen. Een heel enkele keer staan er in fel gekleurd spandex geperste Afrikaanse schonen buiten te kletsen. En naar verluidt heeft de stratenmaker hier aan de overkant zijn strenge Zuid-Amerikaanse, qua postuur even breed als lang, er ook vandaan gehaald. Tot beider voordeel, ongetwijfeld. Zij en ik liepen vaak samen op bij het naar school brengen van de kinderen. Er over gepraat hebben we nooit, al was het maar omdat ze ook na meer dan tien jaar West Friesland nog niets anders dan Spaans sprak, en ik die taal helaas niet machtig ben.

Maar de vrouw die vanmorgen buiten het bordeel stond te wachten was zonder meer een klasse apart. Met haar betoverende duizendenéénnacht-donkere ogen was ze aan haar hoofddoek, lange vormeloze jurk en emmer met gevaarlijk gele bleekwaterfles en roze rubberen huishoudhandschoenen kenbaar als de gelovige moslima-schoonmaakster. Wat een prachtig, ongerijmd beeld. ‘n Worldpress-foto, ik heb ‘m gemist.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Beeld-alliteratie: satijn

De dagelijkse tobberijen: Moerasmaffia

Mediepad I: werkvermijdende activiteiten en verluchte manuscripten